‘Wat moet je met zulke fijne democraten? Ze zijn het spugen in hun gezicht niet waard en doen vooral denken aan antisemieten, echte bedoel ik dan.’ ( Moordenaars, Allah weet het beter, oorspronkelijk gepubliceerd ) Dat Prins Pim nog niet is neergeschoten namens de politiek correcte gemeente door een of andere redder van de wereld, mag met recht een wonder heten.’ ( In orde met Michiel Romeyn, Allah weet het beter – oorspronkelijk gepubliceerd 25 februari 2002) ‘Het gekke is: Fortuyn en de zijnen wordt voortdurend in de schoenen geschoven dat zij ‘aanzetten tot haat’, maar het is eerder omgekeerd.
Met haar dood zijn de duisterste bemoeienissen van de sociaal-democratie afgesloten.’ ( Jubeljohoo, De gezonde roker) De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik haar te dom vond om te reageren als ze in de Groene tegen me tekeerging maar ook dat ik haar vriendelijk gedag zei toen de grote aftakeling eenmaal was begonnen en ze als een geschoren uilskuiken de nadelen van kanker op progressieve wijze aan de buitenwereld toonde. ‘Bij gebrek aan argumenten sprak mejuffrouw Grewel vaak en graag over haar belevenissen tijdens de Bezetting, waaraan zij haar morele gelijk inzake verkeerspaaltjes, euthanasie en het slechte weer ontleende. Dat komt, de boekjes van mevrouw De Moor zijn zo hulpeloos geschreven dat je haar lezers een permanent plagiaat toewenst.’ ( Stop je leuter in een kleuter!, De gezonde roker) De schrijfster verklaarde zichzelf ‘te goeder trouw’ en hoewel ze natuurlijk loog, miste ik in mezelf het leedvermaak dat mij doorgaans bekruipt als een van onze Literatoren weer eens uit de snoeppot van een ander heeft gejat. ‘Op de voorpagina werd ‘het plagiaat’ van Margriet de Moor gemeld. Zijn programma’s zijn wel interessant voor wie houdt van exercities in totalitair denken.’ ( Een parasitaire bezigheid, Allah weet het beter) Een ideale chef propaganda, maar jammer genoeg niet zo slim als Max Blokzijl. Wilfried de Jong behoort tot het menstype van knechten dat Meester wordt en dat het best gedijt in dictaturen. Wilfried is erg politiek correct en beschikt, net als dat voormalige wippertje van Nico Haasbroek dat aan werk moest worden geholpen bij De Firma Interview, over de gaskraan van zijn Rotterdamse accent om verbondenheid met het gepeupel te benadrukken. Wilfried weet alles bij voorbaat al en kon tot op heden niet worden betrapt op zelfs maar een toefje nieuwsgierigheid naar een gast. Het gruwelijkste voorbeeld van moraaltheologie in de vaderlandse interviewbranche heet Wilfried de Jong, een galmend verontwaardigde die pretendeert van televisie Kunst te maken, met zichzelf als zogeheten ‘integer’ middelpunt. Een overzicht van de oorspronkelijke, Nederlandstalige versie van de door mij vertaalde citaten uit het artikel Theo van Gogh’s polemic prose.
0 kommentar(er)
